Ter afwisseling: Verslagje van (Tho)mas Huvenne

Op vrijdag 25 januari vertrokken Bert 'Bert' Jacobs, Thomas 'Mas' Huvenne en Yannick 'Yeee' Franken vanuit Zaventem voor een bezoek aan Dennis 'Dickie' Ducro. Hun missie: onderzoeken hoe het met Dickie gesteld is na zijn vrijlating uit het Groenveld gesticht. Zaterdag om half negen werd Dickie uit zijn bed gezet, hij had nog maar vier uur geslapen. Waarschijnlijk omdat hij nog heel lang gestudeerd had de avond ervoor. Aangezien de bezoekers ook niet al te best geslapen hadden op de nachttrein van Oslo werd besloten om het bezoek te beginnen met een voormiddag dutje.



Deze valse start werd echter meteen goedgemaakt door direct op de latten te kruipen die Dickie voor zijn gasten was gaan huren. Al snel bleek het langlauf-technisch talent van de bezoekers. Na een uur geoefend te hebben op het veldje tussen de residenties werd koers gezet richting Dragvoll voor een eerste langlauf-avontuur in de bossen. 's Avonds werd eland burger gegeten, het was spijtig genoeg de enige ontmoeting met een eland deze reis. Daarna werd besloten het Trondheimse nachtleven te verkennen. Uitgaan in Trondheim is geen pretje, omdat wij arme Belgen zijn en enkel vier euro voor een busritje zouden betalen als we zat zijn, waren we verplicht te voet te gaan door het barkoude weer. Er werd een pitstop ingelegd bij Klemens, een sympathieke Oostenrijker, maar na een uur gingen we terug de kou in richting Trondheim. Na zowat alle keten in Trondheim te hebben afgeschuimd, plooiden Bert en Yeee en namen ze de nachtbus voor acht euro naar huis. Maar Dickie en Mas trotseerden de koude poolnacht en gingen te voet terug.



De volgende dag werd opnieuw een langlauf-tocht georganiseerd. Deze keer kregen we een lift van Henrik, de Noorse kotgenoot van Dickie. Tijdens deze tocht kwamen we een geïmproviseerde schans tegen waar we niet zomaar aan voorbij konden gaan. De filmpjes zijn de moeite waard, met enkele spectaculaire valpartijen. Vooral de techniek van Mas was verbluffend, zijn ass-grind op het einde sloeg het publiek met verstomming. Die avond werden de rugzakken gemaakt voor de huttentocht van de volgende dag.



De tocht naar de hut verliep voorspoedig, geen gezaag en geen gewonden. Aangekomen aan de hut begon Bert sneeuw te scheppen alsof hij nooit iets anders gedaan had. Waarschijnlijk dacht hij onder de sneeuw nog iets te eten te vinden maar dat gebeurde niet. Mas was blij dat hij op drie verschillende plaatsen de pyromaan mocht uithangen. Dickie bewees dat hij waarschijnlijk houthakker zou zijn geworden als hij honderd jaar geleden leefde. Omdat het hout erdoor vloog gingen Yeee en Bert op zoek naar meer brandhout, ze kozen de grootste spar van het bos en dat hebben ze mogen weten, meer dan een uur hadden ze nodig om de boom te vellen.



Aan het kampvuur buiten werden rustig pintjes gedronken. Yeee redde nog de hele groep door op tijd recht te springen toen hij het gekraak van de sneeuw op het dak hoorde. Twee seconden later werd de hele kampvuurplaats bedolven onder twintig kuub sneeuw. Het had niet veel gescheeld of één van ons zou een serieuze facelift gekregen hebben door gesandwiched te worden tussen het kampvuur en een dikke laag sneeuw. Blijkbaar staan de Frankens dan toch scherp bij levensbedreigend gevaar, een hele geruststelling. Na deze bijna doodervaring werd bekomen in de sauna , de fotoreeks had het internet misschien beter niet bereikt maar blijkbaar is het al te laat.



De volgende morgen werd nog hard gewerkt om de veel te grote boom te verwerken die Bassie en Adriaan hadden geveld. Zagen, hout slepen en klieven tegen de sterren op. De weg terug was gelukkig een snelle afdaling. Vermoeid en voldaan konden de bezoekers de volgende morgen naar huis vertrekken.

Visuele ondersteuning :

http://picasaweb.google.com/Nordickie/BelgianVisitBertMasYee
*
*